Ortoptyka czyli wprowadzenie do wielkiego cudu
Dzień dobry wszystkim z rana. Ostatni czas bardzo intensywny w zajęcia Franiowe i wiele innych małych i dużych przyjemności.
Na początek trochę teorii, żeby wiedzieć o co w ogóle " chodzi" z tym leczeniem ortoptycznym .
Myślę,że nie jest to za bardzo skomplikowane i znajdziecie chwilkę , żeby zapoznać się z materiałem. Bo jest on bardzo ważny i nie dotyczy tylko dzieci z przejściami, ale każdego dzieciaka.
Więc mamo przeczytaj uważnie !
ORTOPTYKA – powstała około 1930 roku w Anglii.
To dział okulistyki, który zajmuje się badaniem
i leczeniem zaburzeń
ustawienia i ruchów gałek ocznych – tj. zeza oraz usprawnianiem funkcji
obuocznego widzenia. Podstawą postępowania terapeutycznego są ćwiczenia
poprawiające prace mięśni oka oraz ćwiczenia, dzięki którym wytwarzają
się skojarzone ruchy gałek ocznych poprawiających odbieranie wrażeń
wzrokowych. Wykorzystuje specjalistyczne aparaty ortoptyczne takie jak
np. synoptofory umożliwiające nie tylko badanie, ale również
rehabilitację wzroku.
Zaburzenia widzenia obuocznego to nie tylko zez i niedowidzenie, ale również:
Niezależnie od tego, z jakim rodzajem zeza mamy do czynienia (zbieżnym czy rozbieżnym) zawsze wymaga to dokładnego zbadania przez lekarza okulistę.
Przyczyn zezowania może być wiele. Najczęściej jest to nieskorygowana wada wzroku (nadwzroczność, krótkowzroczność, astygmatyzm) osłabiające widzenie jednego lub obu oczu prowadząc do pogłębiającego się niedowidzenia.
Leczenie zeza należy rozpocząć jak najwcześniej, leczenie polega na:
NIEDOWIDZENIE – (ambliopia) jest to obniżenie ostrości wzroku bez organicznej przyczyny a jeżeli istnieje zmiana organiczna to nie tłumaczy ona stopnia upośledzenia wzroku. Dno oka jest z reguły prawidłowe. Niedowidzenie jest przede wszystkim defektem widzenia centralnego. Niedowidzenie jest zjawiskiem stałym, a przynajmniej długotrwałym, prowadzi do wyłączenia oka słabszego lub zezującego, w dużym stopniu z obuocznego widzenia. Stopień niedowidzenia zależy od wieku, w którym pojawił się zez. Im wcześniej powstał zez, tym większe jest niedowidzenie.
Ćwiczenia pleoptyczne przeprowadzane są u dzieci z niedowidzeniem, najlepsze efekty uzyskuje się przed ukończeniem 7 roku życia. Wymagają także współpracy rodziców i pacjenta, gdyż często uzupełnieniem ćwiczeń jest zasłanianie oka dobrze widzącego i dodatkowe ćwiczenia w domu.
Ćwiczenia przeprowadzane w naszym gabinecie zakładają stosowanie terapii aktywnej, polegającej na włączeniu innych zmysłów, jak zmysł słuchu czy dotyku, co pozwala na uzyskanie szybszych i trwalszych efektów.
Uwaga:
OBJAWY zaburzeń akomodacji oka i widzenia obuocznego:
a) Pisania:
- zaburzenia konwergencji
- nieprawidłowa korespondencja siatkówkowa
- zaburzenia fuzji i stereopsji, niepełne widzenie obuoczne
- zaburzenia lokalizacji wzrokowej.
- w czasie leczenia ortoptycznego konieczny jest stały nadzór ortoptystki oraz ciągłość leczenia w postaci ćwiczeń przeprowadzonych w domu
- terapia powinna być prowadzona regularnie, najlepiej codziennie, minimum 2 x w tygodniu i trwać w zależności od postępów leczenia
- przy wykonywaniu ćwiczeń ortoptyczno-pleoptycznych wymaga się od pacjenta zdolności skupienia uwagi i rozumienia poleceń, najlepiej rozpocząć je około 3-4 r. ż.
- w przypadku dzieci niedowidzących, leczenie należy rozpocząć jak najwcześniej, aby jak najszybciej zapobiec utrwalaniu się niedowidzenia.
Niezależnie od tego, z jakim rodzajem zeza mamy do czynienia (zbieżnym czy rozbieżnym) zawsze wymaga to dokładnego zbadania przez lekarza okulistę.
Przyczyn zezowania może być wiele. Najczęściej jest to nieskorygowana wada wzroku (nadwzroczność, krótkowzroczność, astygmatyzm) osłabiające widzenie jednego lub obu oczu prowadząc do pogłębiającego się niedowidzenia.
Leczenie zeza należy rozpocząć jak najwcześniej, leczenie polega na:
- noszenie odpowiedniej korekcji
- ćwiczenia ortoptyczne
- ewentualny zabieg operacyjny.
NIEDOWIDZENIE – (ambliopia) jest to obniżenie ostrości wzroku bez organicznej przyczyny a jeżeli istnieje zmiana organiczna to nie tłumaczy ona stopnia upośledzenia wzroku. Dno oka jest z reguły prawidłowe. Niedowidzenie jest przede wszystkim defektem widzenia centralnego. Niedowidzenie jest zjawiskiem stałym, a przynajmniej długotrwałym, prowadzi do wyłączenia oka słabszego lub zezującego, w dużym stopniu z obuocznego widzenia. Stopień niedowidzenia zależy od wieku, w którym pojawił się zez. Im wcześniej powstał zez, tym większe jest niedowidzenie.
Ćwiczenia pleoptyczne przeprowadzane są u dzieci z niedowidzeniem, najlepsze efekty uzyskuje się przed ukończeniem 7 roku życia. Wymagają także współpracy rodziców i pacjenta, gdyż często uzupełnieniem ćwiczeń jest zasłanianie oka dobrze widzącego i dodatkowe ćwiczenia w domu.
Ćwiczenia przeprowadzane w naszym gabinecie zakładają stosowanie terapii aktywnej, polegającej na włączeniu innych zmysłów, jak zmysł słuchu czy dotyku, co pozwala na uzyskanie szybszych i trwalszych efektów.
Uwaga:
- w każdym przypadku niedowidzenia należy podjąć próbę jego leczenia.
- leczenie jest długotrwałe.
- najczęściej oko dobre jest zasłonięte cały dzień.
- stosowanie równocześnie różnych technik terapeutycznych skraca czas leczenia i daje bardzo dobre wyniki.
- leczenie można rozpocząć najwcześniej w 2–3 roku życia, najpóźniej zaś w 12–13 roku życia.
- rodzice powinni ściśle przestrzegać zaleceń lekarskich.
- dziecko wykonuje ćwiczenia celownicze w domu pod kontrolą rodziców lub opiekunów.
- terapia musi być systematyczna.
- obturacja (zasłanianie oka dobrego czy lepiej widzącego),
- ćwiczenia lokalizacji wzrokowej „oko–ręka” za pomocą lokalizatora świetlnego lub dźwiękowego,
- stymulacja wzroku wg Campbella (CAM),
- reduktor ostrości wzroku (folia okulistyczna naklejona na szkło okularowe przed okiem dobrym w celu jego osłabienia),
- penalizacja (okulary ćwiczeniowe w połączeniu z Atropiną osłabiające widzenie oka dobrego),
- soczewka nagałkowa tzw. obturacyjna (hydrożelowa soczewka z czarnym zabarwieniem w środku – stosowana na oko dobre),
- ćwiczenia celownicze (pisanie w liniach, obrysowywanie konturów obrazków, nawlekanie korali, układanie puzli, majsterkowanie, modelarstwo, gry komputerowe itp.).
OBJAWY zaburzeń akomodacji oka i widzenia obuocznego:
a) Pisania:
- trudności z utrzymaniem pisma w liniaturze zeszytu,
- trudności w przepisywaniu,
- trudności w pisaniu ze słuchu,
- mylenie liter b-p, d-b, d-g, u-n, m-w, n-w (inwersja statyczna) s-z, dz-c, sz-s, o-a, ł-l, ę-e
- opuszczanie drobnych elementów liter, gubienie liter, opuszczanie końcówek i cząstek wyrazów
- zniekształcanie graficznej strony pisma
- wolne tempo pisania
- złe rozmieszczenie pracy pisemnej w przestrzeni;
- wolne tempo, niepewne, „wymęczone”,
- błędy w czytaniu: zamiana liter, opuszczanie liter, zamiana brzmienia, nieprawidłowe odczytywanie całych wyrazów
- trudności we właściwej intonacji czytanej treści – zbytnia koncentracja na technice obniża rozumienie czytanej treści
- rozpoznawanie napisów po cechach przypadkowych – zgadywanie
- opuszczanie linii lub odczytanie jej ponownie, gubienie miejsca czytania;
- opuszczanie całego wiersza
- zmiana kolejności liter i wyrazów,
- przestawianie liter w wyrazie, co zmienia jego sens;
- niechęć do czytania, zwłaszcza głośnego.
Komentarze
Prześlij komentarz